Vandaag (11 mei) precies dertig jaar geleden veroverde FC Den Haag het ongeslagen kampioenschap van de eerste divisie door een zege op en in Eindhoven (1-4). AD Sportwereld kijkt terug met de hoofdrolspelers van 1985-1986. Over het gebak van Loek van Driel, het gedicht voor Rob Baan de doelpunten van Remco Boere en natuurlijk Martin Jol.
“Een onvergetelijk jaar.”
FC Den Haag wordt begin jaren 80 van de vorige eeuw een ‘statige dame in verval’ genoemd. Gedegradeerd, bestuurlijk gerommel, supportersgedoe, tribune in de fik, geen geld. Aan de hand van de welgestelde Dingeman Stoop, directeur van liftenfabriek Starlift in Voorburg, slaat de roemruchte Haagse club de weg omhoog weer in.
Op 11 mei laat FC Den Haag zich tot de ongeslagen kampioen van de eerste divisie kronen. “Een ploeg met veel persoonlijkheden,” omschrijft toenmalige trainer Rob Baan de selectie. “Martin Jol stak daar wel bovenuit, tactisch, qua inzicht en leiderschap. Neem Remco Boere, toch niet altijd een mannetje van de discipline. En Karel Bouwens. Ook van het gemakkelijke. Jol kon die jongens meekrijgen.” “Dat seizoen viel alles op z’n plek,” vertelt Martin Jol. “Met een ijzersterke as. Heini Otto, mijn persoontje, Boere. Eén van de beste spitsen ooit in Den Haag. Kon alles. Koppen, schieten met links, rechts, uit de draai, uit de lucht. Een wereldgozer, beetje apart misschien, want hij zei waar het op stond, maar ik mocht dat wel.”
“Nou, ik denk dat ik er dat jaar nóg wel tien had kunnen maken, zoveel kansen kregen we,” reageert Remco Boere, die met 28 goals topscorer werd van de eerste divisie. “We hadden een goud groepie. Klinkt misschien een beetje raar uit de mond van een einzelgänger als ik, maar de saamhorigheid was groot. En neem die doelpunten: als ik niet scoorde, deed een ander dat wel. Tikte Brammetje Rontberg er eentje in of schoot Fons Groenendijk een vrije trap van dertig meter binnen. En Rob Baan had als trainer altijd nog wel een wisseltje dat werkte.” Jol was in zijn ogen dé man. “Af en toe zei Jol tegen mij: ‘Boere, doe eens iets’. Dat had de wedstrijd nodig. Liep ik door op een tegenstander of gaf ik een tikkie. Dan vloog iedereen erop. We hadden op het veld nooit het idee dat het fout kon gaan,” aldus de oud-spits.
Gebak
Elke zaterdag, na de laatste training voor de wedstrijd, zat de selectie aan de koffie met gebak, dankzij elftalleider Loek van Driel. “Ik had voor de eerste competitiewedstrijd gezegd: ‘Ik trakteer op gebak als er niet verloren wordt’. Nou, toen was ik dus het hele seizoen de klos,” aldus Van Driel.
Rob Baan
Baan lag goed bij de spelers en fans, maar niet bij Stoop. “Eigenlijk wilde hij me weg hebben, maar de resultaten waren mijn redding. Elke week stond er wel weer een vervelend stuk over mij in de krant. Kreeg hij weer gratis publiciteit voor Starlift. Ik heb er geen moment aan gedacht om op te stappen. We hadden te veel plezier.” Fons Groenendijk: “We hadden sympathie voor Baan. Hij haalde me later zelfs naar Roda JC. Stoop maakte hem inderdaad het leven zuur. Zei Baan op trainingskamp: ‘Stappen is oké, maar twee uur thuis’. Stond Stoop achter zijn rug met vijf opgestoken vingers. Zo werd het vijf uur.” “Ik heb,” vervolgt Baan, “nog geen balpen van hem gekregen. Hoefde ook niet. Mijn vrouw gaf hem op de feestavond ook geen hand. Het mooiste vond ik eigenlijk nog de actie van de supporters. Van hen kreeg ik een zegelring, die ik nog steeds heb, en een gedicht. Dat zal ik nooit vergeten.”
Bron: ad
Dank aan: adofans
1 Reactie
GeorgeJMS
Inderdaad, Een Onvergetelijk Jaar.
Dertig jaren later herinner ik ’t me nog als de dag van gisteren. Ik heb dat seizoen (bijna) geen wedstrijd gemist en ging ook vaak met een aantal van mijn jongens (die voor mij werkten of vrijwel dagelijks in mijn zaak kwamen) naar het tweede of de A1 kijken.
Feitelijk kun je wel stellen dat ik, m.n. in de soms troosteloze jaren die erna kwamen, altijd teerde op dat onvoorstelbaar fantastische seizoen, waarin we bijvoorbeeld met ongeveer 900 (!) man tot aan “De Lange Leegte” reisden en soms met ruim 4000 naar uitwedstrijden dichterbij.
Hans
Toen konden we nog met eigen vervoer of met zijn allen met de trein, onvergetelijke jaren waren het.
Iwi
ja eenmaal weer in de eredivisie vaak met de trein en dan vaak ook in Corteo van Station naar Stadion. zoals o.a in Eindhoven,Breda en 020. Heel die dorpen liepen uit om te zien wie nou dat beruchte zooitje uit Den Haag waren. Na afloop werden dan wel weer iets te vaak uitgelachen en uitgezwaaid.
GeorgeJMS
Hahaha, ja, al die dorpsbewoners die veilig vanachter de geraniums en vitrages naar de door meerdere pelotons M.E. begeleide Haagse Horden gluurden. Fantastische tijden.
Toch is Veendam 1 van mijn favorieten gebleven: boeren die tot aan hun houten klompen toe in clubkleuren gehuld naar het stadion kwamen, sommigen zelfs per tractor.
Carrero
Goed he, zittend in een bus werden op een dijk aangevallen door boeren die met graspollen gooiden. Fantastisch , zo hadden wij het nog nooit meegemaakt.
Oppie
Mooie tijd en kan bijna alle wedstrijden herinneren.
Iwi
heel Eindhoven zero positief en we gaan op Joduhjacht en we opende weer het 20.00u journaal. Kutreg uit FCDH supporters(ik niet)gewoon de gracht in en die gasten lopen. zodat de lange zijde gewoon voor Den Haag was. SVV uit gewoon om het veld heen overal vechtpartijtjes. Teveel om op te noemen gewoon. Maar ook Pisvee uit 9-0 achter staan en dan vlak voor tijd ipv 10-0 gelukkig 9-1 maken en dan gewoon helemaal uit je plaat gaan.
VinzDH
Heeft niks met het kampioen jaar te maken, maar het staat me nog wel echt bij. Was toen nog echt jong begin jaren 80 mijn eerste uitwedstrijd tegen Feyenoord. Was met me vader en hadden kaarten voor het thuis vak waren laat wedstrijd begon bijna. Kwam ineens een grote groep het voorplein op rennen (bleken Hagenezen te zijn) die vervolgens vak S aanvielen had toen nog nooit zo’n grote puinhoop gezien. In dat zelfde jaar werd Utrecht ook vlak voor het uitvak opgewacht in het zuiderpark, aangezien je toen nog geen bescherm reizen had brak de pleuris uit.
vakkie m
ik was 15 en was de ena laatste wedstrijd op vakantie met me zwager en familie in centerparcs die werd ook gewonnen wat een feest was het in centerparcs al die mensen kijken wat is dat nou wij met een grote geel groene dh vlag door het park heen rennen whahahaha een seizoen dat ik nooit meer vergeet