Sjaak Bral: Het is buigen of barsten, meneer Wang

Nu de chaos bij FC Den Haag groter dan ooit is, schrijft columnist Sjaak Bral een open brief aan clubeigenaar Wang Hui.

Ni hao!

Kent u het sprookje van de Haagse ooievaar en de peking-eend? Er was eens een vreemde eend in de bijt. De bijt is de favoriete kaakbeweging van de Haagse ooievaar. Maar de ooievaar kreeg deze exotische eend niet doorgeknaagd.

Nu, een paar jaar later, is het sprookje veranderd in een nachtmerrie. Het geduld van de ooievaar raakt op. Hij krijgt kramp in z’n kaken. Maar de eend blijft zich vreemdsoortig gedragen. De eend eist het aftreden van twee commissarissen en als het zou kunnen een derde. De ooievaar, op zijn beurt, bijt nu eindelijk door. De pekingeend moet aan zijn financiële verplichtingen voldoen. Ieder sprookje kent een einde en wij, supporters van FCDH en Hagenezen en Hagenaars met een groengeel hart, hadden gehoopt op een gelukkig eind. De eend komt per slot van rekening uit China en daar schijnt een happy end gebruikelijk te zijn.

Helaas, de ooievaar wordt gedwongen zijn kaken te laten kraken. En hoe dat afloopt? Het is buigen of barsten, meneer Wang.

Toegegeven: u bent niet op een juiste manier ontvangen in Den Haag. Er was veel weerstand omdat er zo lang zoveel onduidelijk was over uw komst en vooral de komst van uw centen. Dat maakt geen goede eerste indruk. Maar toen de deal uiteindelijk rond was, speelde u een partijtje voetbal met de selectie op het kunstgras. Dat veld zou u als eerste aanpakken: ons werd door u een écht grasveld beloofd. U was namelijk van plan om Barcelona of Real Madrid uit te nodigen, en die spelen niet op kunstgras. U beloofde ons spelers van allure.

U, meneer Wang, was onze ridder op het witte paard. Maar we hadden eerlijk gezegd geen idee wie u was. Vito Wormgoor vertolkte al in 2014 onze gevoelens: ‘De enige Chinees die ik heb gesproken is de Chinees op de hoek.’

Een van de belangrijkste oorzaken van de ontstane situatie – het voorbestaan van de club is in direct gevaar – is het cultuurverschil. Althans, zo wordt stellig beweerd door China-kenners. Wij begrijpen elkaar niet. Daar zit een kern van waarheid in. De verschillen zijn groot – u schrijft achterstevoren en u vindt waarschijnlijk hetzelfde van ons – maar dit betreft iets heel anders. Dit betreft financieel fatsoen. En fatsoen, is ons geleerd, moet je doen.

Al sinds u de club kocht wordt er door u gehamerd op het genereren van eigen inkomsten bij FCDH. Over uw eigen afgesproken bijdrage spreekt u niet. Op dit moment is er zelfs een acuut probleem: geld dat beloofd is, wordt niet overgemaakt. Uw eigen club verkeert in zwaar weer. De ooievaar staat doodstil in het gras. Hij verroert zich niet. Nu nog niet. Zojuist heeft hij een dagvaardiging naar u gestuurd. De eend is gelakt.

Ik hoop oprecht dat u de beeldspraak kunt waarderen, het is geenszins mijn bedoeling u voor het Chinese hoofd te stoten. Het is wél mijn bedoeling om namens de Haagse bevolking in z’n algemeniteit dringend een vraag te stellen: wat wilt u met FCDH? Laat onze mooie club, een onlosmakelijk deel van ons Haagse dna, niet in de soep draaien. Een ooievaar is geen haaienvin, wij smaken stukken minder. Al zijn we makkelijker te vangen.

Meneer Wang, de kaken zijn hier ietwat uit de kom geknaagd. De stemming is niet jofel te noemen en dan druk ik mij nog zacht uit. Teleurstellende resultaten op het veld kunnen we aan, daar hebben we helaas veel ervaring mee. Maar de club moet gezond kunnen meedraaien.

Veel mensen bij de club, zo niet alle, worden aangesproken op een bizarre situatie waaraan ze part noch deel hebben. Denk u eens in wat dit betekent voor de medewerkers. Van de dame achter de balie tot directeur Mattijs Manders. Voor veel managers is een baan in de sport een droom, maar de bestuurscultuur is totaal anders.

De waan van de wekelijkse winst (in ons geval: verlies) speelt een grote rol. Wie betaalt, bepaalt. De carrière van een manager bij een voetbalclub is, statistisch bewezen, twee keer zo kort als in het bedrijfsleven. Dat gemiddelde wordt door FCDH flink laag gehouden. En daar moeten we vanaf.

We moeten af van de onzekerheid. Dat kan alleen met een stabiele club. Is het niet op het veld, dan toch zeker in de organisatie. Daar rommelt het al veel te lang. Het is te danken aan de inzet van velen dat we nog zo ver gekomen zijn. Daarom is het tijd om uw kaarten op tafel te leggen. Wij willen een eigenaar in de letterlijke zin des woords: eigen en aardig. Toon ons de andere Wang. De ware Wang. Niet de behangWang.

Hier buiten het stadion, vanwaar ik u deze brief schrijf, is het min 5 graden. De gevoelstemperatuur binnen is nog vele graden lager. Ik hoop dan ook vurig dat mijn betoog u aanspoort om de zaak te lijmen nu het nog kan. De vrije val waarin wij thans terechtkomen voorspelt voor zowel de ooievaar als voor de eend een onzeker, duister einde. Daarom wens ik dat het sprookje tóch goed afloopt. Dat de eend niet zo vreemd is.

Wees onze ridder op het witte paard. Laat het zien, voordat we definitief besluiten om u door te slikken.

Met de warmst mogelijke groet,

Sjaak Bral

Bron; ad