Het verhaal van kilometervreter Finn de Bruin

Tussen de teleurstellende resultaten en worstelende spelers bij FC Den Haag, groeit Finn de Bruin uit tot één van de spelers van de toekomst. Het AD ging langs bij de 20-jarige middenvelder uit Nootdorp voor een verhaal over opofferingen, zijn betrokken familieleden en examenopdrachten.

Grote persoonlijkheden, getergde talenten en dominante trainers. De kleedkamer van FC Den Haag zit dit seizoen vol met aanwezige types met ieder een mening over speelstijl en tactiek. Tussen al die drukte, blessureleed en frustraties wordt middenvelder Finn de Bruin steeds meer zichtbaar. Stil in de kleedkamer, maar aanwezig in het veld.

Even voorstellen: Finn de Bruin is – zoals hij zichzelf beschrijft – ‘een normale spontane jongen’ van 20 jaar oud. Een klassieke rechtspoot. Een ‘erg groot’ Messi-fan met een FC Barcelona-droom. Een vrijetrappenspecialist die in zijn eigen tijd continu blijft oefenen of de perfecte trap. Een harde werker die in jeugdteams altijd op ‘tien’ stond, want daar zetten trainers hun beste speler neer. En nu, sinds een paar maanden, middenvelder van FCDH die zich in het eerste team al onderscheidt door veel kilometers te maken en tot de limiet gaat om boven het maaiveld uit te steken.

De Bruin traint sinds dit seizoen mee met het eerste team. Sinds zijn debuut in de bekerwedstrijd tegen Sparta (2-0) durfde hij het zelf ook te geloven. Die voetbalcarrière, die droom: het kan zomaar eens uitkomen. ,,Het voelde altijd wel alsof het erin zat, maar je kan altijd geblesseerd raken”, vertelt De Bruin. ,,Er komt altijd iets van geluk bij kijken. Maar ik denk dat ik heb bewezen dat ik het niveau aan kan.”

Liefde voor voetbal

De droom van een profcarrière is er met paplepel ingegoten. Als het over zijn familie gaat, begint De Bruin te glimlachen. Zijn vader en opa waren echte Sparta-fans en de liefde voor voetbal werd maar al te graag met de volgende generatie gedeeld. Op zijn vierde ging De Bruin bij SV Nootdorp al op voetbal. En vanaf de mini’s tot aan de uitwedstrijd tegen NAC Breda gisteravond, zijn vader ging altijd mee. ,,Daar ben ik heel dankbaar voor. Hij heeft zelf bij TOGB en het Rotterdamse Elftal gespeeld en gelooft nog steeds dat hij beter is. Ik geloof dat niet meer zo, haha.”

De steun vanuit zijn omgeving doet De Bruin goed. Toen hij in de jeugd van Sparta ging voetballen, kon hij met gratis kaartjes wat terug doen. De geboren Zoetermeerder kreeg op Spangen geen contract, maar FCDH zag dat hij talent had en haalde hem binnen. Zijn omgeving benadrukt vaak hoe trots ze op hem zijn.

,,Je doet het voor jezelf natuurlijk, maar je wil ook dat de mensen om je heen het ook leuk vinden. Mijn beste vrienden, mijn vriendin en familie hebben mij altijd gesteund en moeten zich ook aanpassen aan mijn leven. Dat waardeer ik heel erg. Ik krijg nu alleen ook berichtjes van mensen die mij herinneren en nu weer in contact willen komen. Dat hoort erbij denk ik.”

Examenopdracht

De Bruin is nu met FCDH volop in de race om te promoveren naar de eredivisie, maar tegelijkertijd moet hij ook nog de laatste examenopdracht van zijn mbo-opleiding Sport en Bewegen maken. ,,Die combinatie was soms wel lastig, maar mijn ouders vinden het heel belangrijk. En ik ook. Straks zit dat erop en kan ik honderd procent op voetbal focussen. Ouders tevreden, ik tevreden.”

Toch is het voor een gemiddelde 20-jarige apart om als topsporter te leven, terwijl je vrienden naar feestjes gaan en een ‘normaal’ bestaan leiden. ,,Het voelt een beetje als een opoffering. Je ziet vrienden dingen doen en wil daarbij zijn. Maar ik krijg heel veel voldoening uit voetbal en doe wat ik het allerleukst vind.”

Weegschaal

De Bruin maakt van zijn handen een weegschaal. ,,Als ik het afweeg, komt voetbal uit boven feestjes. Ik doe wat ik het allerleukste vind en waarmee ik ben opgegroeid. Voetbal is prachtig. Als ik de bal raak of op het veld ben, ben ik gewoon vrolijk. Dan vergeet je alles om je heen.”

Bron: ad