Column M. Noort : Terugblik op Heracles – FC Den Haag

Den Haag trapte gisteren om 14.30 uur af in Almelo voor een 6 puntenduel tegen mede degradatie kandidaat Heracles. Zo mag je ons cluppie nu toch wel noemen, degradatie kandidaat. Spelers lijken tussen hoop en vrees te leven en dat was in het verloop van de 1e helft ook wel te zien.

Het 1e half uur was er eigenlijk geen spreekwoordelijk vuiltje aan de lucht. Den Haag leidde de wedstrijd door een doelpunt van Gerth na een hele mooie actie van van Duinen. Den Haag dicteerde eigenlijk het spel door goed af te jagen en het balletje rond te laten gaan. Het zonnetje scheen op de Haagse ploeg en de hoop was er ineens op een goed resultaat. Iedereen aan Haagse kant vrolijk, waar je ook keek, op de tribunes in de dug-out op het veld, zelfs op Facebook en achter de televisie leek iedereen eindelijk weer een lekkere pot van de ploeg te gaan zien.

Heracles kon alleen maar achteruit lopen. Maar tussen hoop en vrees zit helaas een heel dun wandje waar de hoop zo doorheen kan worden geduwd en door de vrees weer in een donker hoekje kan worden gestopt. Een hoekje waar als je daar ingestopt word je jezelf niet meer bent en als een angsthaas gaat opereren.
Binnen 10 minuten veranderde de Haagse ploeg weer in hoe het al weken op het veld staat, een ploeg zonder gezicht die als het even tegen zit een verlammende werking op de benen heeft en het wel lijkt als in een nachtmerrie dat je wil sprinten maar dat hoe erg je je best ook doet je geen stap verder komt. Dat overkwam gisteren weer een aantal verdedigers die zich kinderlijk eenvoudig lieten wegtikken en er aan alle kanten uitgelopen werden. Voor je eigenlijk met je ogen geknipperd had was de wedstrijd helemaal gekanteld en liep Den Haag weer met de ziel onder de armen op het veld. Ineens stond het 3-1.

De supporters bleven wel achter hun ploeg staan en bleven zingen, helaas was het tegen dovemans oren want de ploeg stond niet meer achter zichzelf. Het geloof dat al tijden aan een dun draadje hangt was weer weggespoeld uit de ploeg en Heracles kon de wedstrijd rustig uitspelen. Hoe makkelijk kan je doelpunten weggeven, als er mensen zijn die dat willen weten moeten ze de video’s opvragen van de tegendoelpunten van Den Haag.

Meestal sta je als verdediger in het veld om je tegenstander uit te schakelen en bij heel veel verdedigers op de voetbalvelden, ook bij de amateurs lukt dat wel. Bij onze verdedigers is het altijd maar de vraag of ze het kunnen, 90 minuten per week je mannetje in de gate houden. Hoelang is dat nou eigenlijk, hoe eenvoudig is het om je eigen mannetje in het oog te houden. Nou bij Den Haag niet zo is wel gebleken. Beginnersfouten die je in de jeugd nog ziet, maar dat is logisch die moeten het nog leren, zie je wekelijks in de ploeg. Maar zoveel vrijheid als de tegenstanders bij ons krijgen is toch wel heel opvallend. Het lijkt wel of ze niet beseffen dat ze het mooiste baantje van de wereld hebben en dat ze eigenlijk op het veld staan om hun plicht te doen. Maar zelfs dan verzaken ze wekelijks. Fraser heeft weer een excuus dat zijn ploeg niet draait, ze hebben niet zijn mentaliteit.

Misschien ligt het toch wel aan het niveau en kunnen deze mannen gewoon niet beter. Geen kwestie van mentaliteit dus maar van kunde. Misschien zijn de verdedigers die niet alleen bij Den Haag rondlopen wel veel te zwak om aan de verwachtingen te voldoen van de club en de supporters. De onderste plaatsen blijven gelukkig nog buiten zicht doordat andere ploegen net zo slecht presteren als Den Haag anders was het nu al crisis in het Haagse. Zijn we dan een club voor in de marge en word de reus nooit meer echt wakker maar zit ie een beetje gapend voor zich uit te staren of zal er zich vanaf volgende week en wonder voltrekken in Den Haag en komen de Chinese centjes de club uit het modder trekken. Volgende week in ieder geval de wedstrijd van het jaar tegen onze grote vrienden bij Schiphol in de buurt. Ik ben weer aanwezig,

Come on The Hague.

Tot volgende week.

Greetz: M. Noort

Bron: Northside.nl