‘Wat een man, hè, die Aad’

Aad Mansveld staat nog altijd te boek als één van de allergrootsten die het geel-groen droeg. Met Rob Andeweg en Fons Pasteur blikken terug we op de documentaire, die zij in 1990 over het Haagse FCDH/ADO-icoon maakten.

Een vroege dinsdagmiddag in de brasserie van wat tegenwoordig het Bingoal Stadion van FC Den Haag heet. Een tafel, een laptop. Plus voormalig documentairemakers Rob Andeweg en Fons Pasteur, die hun werk van toen met de ogen van nu gaan bekijken. Voor de gelegenheid draagt Pasteur een ruim dertig jaar oud T-shirt van de Haagse vrijwilligersomroep Lokatel. Het onderstreept de trots op de pionierstijd van toen. Voor een lokale zender die maar zeven jaar bestond, is de naam Lokatel lang in het geheugen blijven hangen. Dat komt door stunts, zoals bij het WK allround schaatsen in 1990 in Innsbruck.

Daar behaalde Ben van der Burg goud op de 1500 meter en uit het niets dook daar Rob Andeweg op het middenterrein op. Hij was de eerste die de kampioen interviewde, Mart Smeets en de NOS moest maar even wachten. En wat te denken van het jaar ervoor, de live uitzending van de jaarlijkse huldiging van de Haagse sporters, gepresenteerd door Marcella Mesker en Fred Racké. Hetzelfde jaar voltooide Martin Feijen in het Zuiderpark een viervoudige triatlon. Het jaar erop een vijfvoudige. Ook dat waren onvergetelijke beelden. 

Bij het WK voetbal 1990 in Italië analyseerde de vrijwilligersomroep de wedstrijden van Oranje met Theo van der Burch. Naam van dat item: ‘Effe krijten met Theo’. Of neem de live-uitzending van de huldiging van schaatser Bart Veldkamp naar aanleiding van zijn gouden medaille op de tien kilometer in Albertville in 1992.

Na het ophalen van deze avonturen op de Haagse kabel, is het tijd voor de documentaire over FC Den Haag-icoon Aad Mansveld. Vanaf de eerste seconde nadat de twintig minuten durende film wordt aangezet, zitten de mannen er helemaal in. ,,Dit is Haagser dan Haags”, roept Andeweg gelijk. Pasteur vult aan: ,,Als je nagaat dat dit van een VHS-videoband is overgezet, valt de beeldkwaliteit me nog mee, haha.” West Ham United

Af en toe weten de twee stukken tekst letterlijk uit hun hoofd. Zoals het televisiecommentaar van Herman Kuiphof op 3 maart 1976. Mansveld maakte in het Zuiderpark in de kwartfinale van de Europa Cup II tegen West Ham United (4-2) een hattrick. Iets waar de oudere FCDH/ADO-supporters het vandaag de dag nog over hebben. 

Wat in de documentaire uit 1990 ook opvalt, is de pruik die Mansveld bij de interviews draagt. Dat doet de Hagenaar vanwege de chemobehandelingen tegen de ziekte die hem uiteindelijk, op 5 december 1991, op 47-jarige leeftijd zou vellen. Gedurende de twintig minuten beeld- en geluidsfragmenten komt het hele oeuvre van Mansveld voorbij. De passes, de intercepties, de uitstraling en de duizelingwekkende getallen. Plus zijn openhartige teksten. Alles klopt; het ritme, de timing en de hoeveel opgediende informatie. Hier moet veel tijd in hebben gezeten.,,Als je iets gaaf vindt, kijk je niet naar de uren”, haalt Andeweg zijn schouders op. ,,Dit was ook niet zo maar een onderwerp”, haakt Pasteur in. ,,Eerst was het spannend of hij wilde meewerken. Maar gelukkig kende Rob Aad al goed. Je ziet in het niet-gebruikte materiaal tussen de shots in hoe geduldig, meewerkend en enthousiast Aad was. Alles bij elkaar hadden we materiaal voor minstens een uur. Het voordeel van het feit dat we maar twintig minuten hadden, is dat ieder beeld en citaat raak is. Al blijft het jammer dat we bijvoorbeeld teksten van Harrie Heijnen, Lex Schoenmaker en Theo van der Burch er niet in konden passen.”Verrijking

Andeweg kan een spraakwaterval zijn, maar verstaat ook de kunst om in drie woorden te zeggen waar iemand anders er zestig nodig heeft. Zo klinkt om de paar minuten bewonderend: ,,Wat een mán, hè, die Aad.” Tegen het einde van de documentaire zegt Mansveld dat hij zijn tijd in het voetbal als een verrijking heeft ervaren. Bij het uitspreken van ‘verrijking’, veert hij letterlijk omhoog.

Na de laatste beelden blijft het in de Brasserie van het Bingoal Stadion even stil. Dan zegt Andeweg: ,,Toen Aad die zin destijds zo nadrukkelijk uitsprak, had ik al kippenvel. Nu, al die jaren later, heb ik dubbel kippenvel. Dat we deze docu hebben gemaakt, ervaar ook ik als een verrijking van mijn leven.” Pasteur: ,,Net als onze jaren bij Lokatel.” Andeweg: ,,Na Mansveld is er in Den Haag geen speler geweest, die bij hem in de buurt kwam.” Pasteur: ,,En het lijkt me sterk dat dit ooit nog gebeurt.” 

Het paspoort van Aad Mansveld

Naam: Adriaan (Aad) Mansveld.Geboren: 14 juli 1944. Overleden: 5 december 1991.Clubs: ADO, FC Den Haag, Feyenoord, FC Den Haag, FC Utrecht, FC Den Haag. Positie: Libero. Specialiteiten: Glorieuze lange pass, meedogenloos ingrijpen, op juiste moment doorschuiven en een afstandsknal die de doelnetten om genade liet smeken.Eredivisieduels: 505. Erelijst: KNVB-beker in 1968 (ADO) en 1975 (FC Den Haag). Oranje: Zes interlands tussen augustus 1972 en november 1973.

Door:
MARTIN VAN ZAANEN

Bron: ad