UIT ’T TÊGNISCH HÂGT GEGREPEN

Martin Jol (Hoofd Technisch Hart) schrijft in elke editie van De ADOpost een column en legt hij uit waarmee F.C. Den Haag bezig is en waarom.

De weg die wij volgen is geen gemakkelijke

Wat een spannende zomer hebben we meegemaakt. De Corona crisis natuurlijk en daarnaast een totale reorganisatie binnen onze club. Zowel financieel als ook sportief was de situatie zo rampzalig, dat alles op de schop moest: het eerste elftal, de trainersstaf, de jeugdopleiding, de scouting, de grasmat en zelfs – helaas, we waren natuurlijk het liefst gewoon in Het Zuiderpark gebleven – de plek waar we momenteel trainen. En dat allemaal met maar weinig budget!

Het verloop van meer dan 25 spelers in een periode van 5 maanden is het grootste van de hele Eredivisie en was een gigantische taak, één die alleen maar kan lukken als iedereen er achter gaat staan. En dat ook blijft doen!

Helaas viel de competitiestart tegen. Ik denk dat de voorbereiding ons een beetje zand in de ogen heeft gestrooid. We zagen natuurlijk ook wel, dat we maar weinig creativiteit hadden en een gebrek aan scorend vermogen. Maar we bleven ongeslagen en dat was eigenlijk ongelofelijk. Het verbloemde een beetje dat we nog veel stappen moeten zetten.

In april zijn we door toeval niet gedegradeerd. Met het team dat we nu hebben, zouden we in de Eerste Divisie bovenin hebben gespeeld en aan één kant zou dat voor de ontwikkeling van onze jonge, nieuwe ploeg beter zijn geweest. Maar in de Eredivisie leren ze weer meer van de kwaliteit van de tegenstanders.

Vanzelfsprekend was het aanpakken en reorganiseren van de selecties van het eerste en het onder 21-team onze allerbelangrijkste taak. Als we dit niet hadden gedaan zou het met de club verkeerd zijn afgelopen. Denk bijvoorbeeld maar eens aan het feit dat we veel te makkelijk en veel te veel goals tegen kregen. Ieder seizoen wel tussen de 55 en de 65. Natuurlijk scoorden we ook weinig, maar dat deed FC Groningen ook het afgelopen jaar. Maar die kregen veel minder goals tegen en werden negende.

We zijn al in de lente – net toen Corona uitbrak – begonnen met het aantrekken van een aantal jonge spelers. Dat kon ook niet anders, want we hadden immers alleen maar gelden beschikbaar van de salarissen van spelers die vertrokken. Zoals bijvoorbeeld van Malone, Necid en Hooi. Dat hebben we gebruikt voor deze talentvolle spelers. Samen met hen, met Peet Bijen en met onze ervaren as Beugelsdijk-Immers, waren we al een heel stuk op streek. Maar toen ging Beugelsdijk plotseling weg omdat hij bij Sparta voor twee jaar kon tekenen (bij ons had hij nog maar een één-jarig contract) en had Immers – met wie Ranković nog had gespeeld –  ook ineens vertrekplannen. Daar hebben we een dag of twee heel gek van staan te kijken. Maar uiteindelijk is het zo opgelost dat het vertrek van Tom vooral goed is voor de huidige begroting en die van Lex goed voor de begroting van de komende jaren.

Met hun vertrek was ons – in dubbel opzicht – ‘oude team’ opgebroken. Op zich bood dat mogelijkheden, want we wisten dat we met die oudere selectie waarschijnlijk niet meer goed genoeg waren en weer onderin zouden gaan spelen.

De onverwachte ontwikkelingen rond Tom en Lex zorgden dus zowel voor teleurstelling als ook voor nieuwe kansen. Daarbij kwam ook nog eens, dat plotseling deuren open gingen die lang waren dicht gebleven. Zoals de komst van Ilay Elmkies, de Israëlische international waar we al maanden in waren geïnteresseerd. Steeds hebben we contact gehouden met Alex Rosen, de Sportdirektor van Hoffenheim. Maar ook Guardiola wilde hem naar Manchester City halen (kop in The Sun van 28 juni:  EL STAR Man Utd and City in fierce transfer battle for ‘next Thiago Alcantara’ Ilay Elmkies), terwijl we ook even bang waren dat Elmkies door zijn oud-trainer Alfred Scheuder naar Barcelona-B zou worden gehaald. Dat ging uiteindelijk niet door en opeens kwam het moment dat Hoffenheim – geïmponeerd door onze vasthoudendheid – wilde meewerken. Elmkies is pas 20, maar gedraagt zich al als een 24/25 jarige. Wat dat betreft al een soort routinier. Hij lijkt me de natuurlijke opvolger van Immers. Blijkt ook wel dat hij zelf spelen voor ADO beter voor z’n ontwikkeling vond dan voetballen bij FC Barcelona-B.

Een zelfde verhaal hangt rond David Philipp. Liverpool en Spurs wilden hem al twee jaar geleden aantrekken. Geen wonder want hij is ècht een talent. Maar hier hoorde je direct allemaal zeurverhalen over het feit dat hij niet eens gepeeld had in het eerste van Werder Bremen. Zeer teleurstellend dat die commentatoren zo weinig kennis hebben van onze situatie. In de Bundesliga vind je bijna geen spelers van 20 jaar. Maar Philipp was bij Werder Bremen-onder 23 één van de besten en betrokken bij 64 goals in 60 wedstrijden. Een waanzinnig aantal. Gelukkig zag iedereen bij die testwedstrijd tussen Jong Sparta en Jong ADO hoeveel potentie hij heeft.

En nu hebben we ook Ravel Morrison. Alex Ferguson, Rio Ferdinand en Gary Neville … Allemaal vonden ze hem United’s grootste talent sinds Ryan Giggs. Beter ook dan zijn ploeggenoten Paul Pogba en Jesse Lingard. Wel, inmiddels is Pogba € 80 miljoen waard en Lingard € 17,5 miljoen. Hij heeft dus ergens zijn belofte niet ingelost. Maar hij heeft met zijn techniek en creativiteit beslist de kwaliteiten om zowel ons als ook zichzelf verder te brengen.

Ik had ook andere spelers kunnen noemen, want we hebben echt veel kwaliteiten nu. Trouwens ook bij Jong ADO. Ik was blij met die recente 3-1 zege op Jong Feyenoord, dat zo veel had geïnvesteerd in hun elftal. Maar wij waren minimaal net zo goed. Arnesen had ècht geen leuke zaterdag, geloof mij maar! Andere clubs kijken nu weer naar ons en dus moeten we scherp zijn. Daarom hebben we Xander Severina – één van onze uitblinkers – snel een nieuw tweejarig contract gegeven.

We hebben al veel gedaan, maar zijn nog niet klaar. Onze scouting draait op volle toeren en we mogen niets missen. We hebben achterin nog een verdediger nodig. En ook in de aanval. In het voorjaar hadden we met Tomáš Necid, Omar Bogle en Michiel Kramer drie spitsen, waarvan de laatste het minste speelde. Daar moet dus concurrentie bij, want concurrentie maakt iedereen sterker. Dat ontbrak de afgelopen seizoenen ook een beetje. ADO was een soort sociale verzekeringsbank geworden. Oudere spelers met lange, dure contracten en zeker van hun plaats. Maar die tijd is echt voorbij. In de toekomst moeten we zelf onze broek ophouden; met mindere salarissen en jonge spelers opleiden. Dat is geen makkelijke weg. Maar er is geen weg terug.

Bron: DeADOpost