Ode aan ‘Brazilihaagse’ back

Plak: ,,Tjsa, zestig jaar, zestig jaar… het is een getalletje, maar verder kan ik me er niet zo veel bij voorstellen. Als het volgende maand zover is, sta ik denk ik niet met een ander gevoel op. Mijn vader is trouwens een week voor mij jarig. Die wordt 95 jaar. Ik denk dat het scheelt als je een beetje lol in het leven hebt.” Dat blijkt. Het gesprek in zijn kantoortje van het Leidse appartementencomplex waar hij huismeester is, is amper onderweg of de kaken van het bezoek vertonen de eerste lachkrampen.

Zijn ‘feelgood-factor’ uit de jaren 80 is anno 2019 nog altijd intact. Pablo: ,,Oh, ik maak nog steeds menig dansvloertje onveilig, hoor. De leuke tenten en gezellige feesten waar ze de lekkere muziek draaien, weet deze jongen nog prima te vinden. Op de dansvloer ga ik zo in de muziek op dat ik de tijd vergeet.”

Wat dat betreft is er weinig veranderd: ,,Het gebeurde weleens dat ik na het uitgaan rechtstreeks naar het voetbalveld ging. En na de wedstrijd gewoon weer vrolijk verder, haha. Ik drink niet, dat scheelt. En ik ben fanatiek. Of ik nou weinig geslapen had of niet, ik gaf alles. Ik had altijd al veel energie.”

Halve marathon

,,Bij FC Den Haag zette trainer Pim van de Meent me uit bij VVV op de bank, omdat ik de dag ervoor de CPC-loop had gelopen. Op een gegeven moment moest ik gaan warmlopen. Ik zeg: ‘Nâh trainer…ik heb al een halve marathon achter de kiezen, hoor…’ Mooi hè. Als ik praat over mijn voetbaltijd, zie ik het voor me alsof het de dag van gisteren is.” Alleen is het alweer bijna 35 jaar geleden dat hij debuteerde in het Zuiderpark. En hoe!

Opvallend was: hij stond er meteen. Daarbij keek je je ogen uit want in plaats van een bal ‘weg te roeien’, pingelde hij zich uit het gedrang weg. Waarbij Pablo er niet voor schroomde om een tegenstander in zijn eigen strafschopgebied door de benen te spelen. Origineel. ‘Brazilihaags’. Eigenlijk was het enige dat je hem kon verwijten dat er geen twee van hem waren.

Plak: ,,Voor ik naar FC Den Haag kwam, speelde ik bij De Ooievaars, VVP, RVC, Texas en de amateurs van ADO. Maar altijd linkshalf. Ik had nog nooit in de verdediging gestaan. Toen ik bij FC Den Haag back kwam te spelen, voetbalde ik gewoon op dezelfde manier verder, haha.”

Samenwerking

,,Fons Groenendijk stond voor me. De samenwerking liep als een trein. Als ik ging, bleef hij automatisch beetje hangen. Op rechts hadden we een vergelijkbaar koppel met back Edwin Purvis en middenvelder Marco van Alphen.”

Wat maakte Plak bij de plaatselijke FC in korte tijd veel mee. Onder meer het ongeslagen kampioenschap van de eerste divisie in 1986. Met 2-3 winnen tegen Ajakkes in het Olympisch Stadion. De KNVB-bekerfinale tegen Ajakkes.

De man met de gulle lach en de tomeloze inzet behoort tot de folklore van het Zuiderpark. Al was het maar omdat niemand anders met zo’n ferme duik een door Midden-Noord op het veld gegooide groen-geel geverfde kip kon vangen. Of door middel van een spectaculaire omhaal op zijn eigen doellijn een zeker doelpunt wist te voorkomen.

Zonde dat hij pas op zijn 26ste in het betaalde voetbal debuteerde. Hij is hét bewijs dat Haagse voetballers iets extra’s hebben: ,,Wie ik tegenover me had, interesseerde me niet. Ik dacht altijd: Oké, en nu zullen we wel eens zien wie vandaag van ons tweeën de sterkste is.”

Bron: ad