Als FC Den Haag vanavond aftrapt voor de uitwedstrijd tegen Roda JC, is het onmogelijk om niet te denken aan de thuiswed-strijd tegen de Limburgers. Het was de laatste avond van het leven van superfan Dani Ebben (21), die ongeneeslijk ziek was.

Met Dave en Carolien Ebben terug naar de laatste avond van hun zoon Dani

In de slaapkamer van de in september overleden Dani Ebben deint een zee aan voetbalshirts. ,,Toen Dani begin september vorig jaar te horen kreeg dat er geen behandeling meer mogelijk was, vroegen we hem: ‘Is er nog iets dat je heel graag wil doen?’ Hij antwoordde: ‘Shirts’. In de tijd die restte zoveel mogelijk bijzondere exemplaren verzamelen. Hij spaarde ze al vanaf jonge leeftijd.”

Even later trekt vader Dave een kast open: ,,Hier hangt zijn eerste rij. Op z’n Dani’s. Dus helemaal netjes en precies op volgorde. Voor hem had ieder shirt een verhaal en een betekenis. Als hij naar het ziekenhuis moest voor behandelingen, gingen er ook altijd shirts mee. Die shirts waren alles voor hem.”

Carolien: ,,Ik kom al mijn hele leven bij het voetbal, al aan de hand van mijn vader. Eerlijk gezegd heb ik van het spelletje op zich nooit veel begrepen. Wat ik wel weet is dat voetbal verbindt. Vanaf dat Dani zijn oproep op Facebook deed, was het niet normaal hoe het werd opgepakt. De shirts bleven maar komen.”  

Dave wijst naar enkele tassen op de grond. Propvol exemplaren, die nog niet zijn uitgepakt. ,,Komen we nog wel aan toe. Die gaan we allemaal netjes uitzoeken. Op z’n Dani’s.”

Dani Ebben Plein

Wat meteen opvalt als je voor het huis van de familie Ebben in Den Haag staat, is een blauw bordje met daarop het Dani Ebben Plein. ,,Gekregen van de overburen. Op 10 december, de dag dat Dani 22 jaar zou zijn geworden. Niet alleen heel attent, maar ook toepasselijk want zijn laatste weken was het voortuintje echt zijn plein”, vertelt Carolien. ,,We hadden een tent neergezet. Het was een komen en gaan van vrienden, vriendinnen, kennissen en buurtbewoners. Muziek en live zangers. Als het Dani even te veel of te druk werd, ging hij binnen op de bank liggen. Als hij aanvoelde dat mensen iets niet durfden te vragen, stelde hij ze gerust en zei hij: ‘Vraag maar, hoor.’ Hij gaf overal antwoord op.”

Dave vertelt hoe zijn zoon de dingen altijd goed kon verwoorden, al lang voordat drie jaar geleden kanker bij Dani werd vastgesteld. ,,Dani had een heel heldere kijk op de dingen. Hij heeft ons op die manier vaak verrast. Hij was vroegwijs. Een oude ziel in een jong lichaam”, zegt Dave. ,,Dani’s uitgangspunt was: niet moeilijk doen over dingen, die niet belangrijk zijn. En: wees ook eens blij voor een ander. Ondanks dat hij te vroeg geboren werd en kleiner was dan zijn leeftijdsgenoten, wilde hij nooit een speciale behandeling. Daar stond hij op. Zelfs op jonge leeftijd was hij daar heel stellig in.”

Handafdrukken

,,Wat er die laatste periode aan liefde, aandacht en saamhorigheid loskwam, is niet te bevatten. Eigenlijk was het één grote omhelzing. We maakten de gekste dingen mee, maar keken ook nergens van op. Een man was tweeënhalf uur in de auto gaan zitten om een voetbalshirt te komen brengen. En Dani kreeg een shirt dat van Johan Cruijff was geweest; super bijzonder natuurlijk. Maar er kwam ook een kindje een shirtje van zichzelf brengen. Met in blauwe verf twee handafdrukken erop. Hij kon zijn handtekening nog niet zetten, en dat was dan zijn handtekening. Nou, dat shirt vond Dani minstens zo mooi als het shirt van Cruijff.”

Even later, in de woonkamer voor de televisie. Terug naar vrijdagavond 24 september 2021, toen FC Den Haag met 2-0 van Roda JC won. De warming-up van de FCDH-spelers in shirts met Dani’s foto en onderschrift ‘Zonder strijd geen overwinning’. Hoe de wedstrijd in de 21ste minuut wordt stilgelegd. Dani’s ereronde door het stadion na afloop. Het spandoek en de toejuichingen van de Roda-fans. Op de beelden is duidelijk te zien hoe Dani geniet, maar ook hoe veel kracht het kost. 

,,De dag ervoor dachten we nog dat het er niet in zat. Hij had zo veel pijn, kon alleen maar liggen. Op een gegeven moment wist hij toch nog iets diep in zichzelf aan te spreken”, blikt Carolien terug. ,,Hij zei: ‘Kleed me maar aan, we gáán’. De ambulance gebeld en daar gingen we. Hij kende zijn lichaam door en door. Hij had voor zichzelf een zithouding uitgevonden, waarin hij, als er niet te veel afleiding was, overeind kon blijven.” 

Het zou de laatste avond van Dani zijn. ,,Die zaterdag is hij vredig weggegleden. Zijn laatste woorden gingen over de overwinning op Roda.” 

Op de tv nu beelden van de herdenkingsdienst, ook in het stadion. De dansuitvoering van Dani’s zusje Luna. En hoe de mensen zingen: ‘Oh laat ons hier voor altijd blijven, oh laat ons hier gelukkig zijn’. Dat liedje zong het gezin altijd op vakantie in Italië. Alleen had het nu ineens zo’n andere betekenis. Dani had een tattoo met ‘Laat ons hier voor altijd blijven’. En met: ‘Ik leef m’n leven zoals ik dat wil’. Plus zijn motto’s ‘Tijd is niet te koop’ en ‘Zonder strijd geen overwinning’.

Ballenjongen

Noem Dani maar gerust een superfan. Dave laat op zijn telefoon een foto zien van Dani als ballenjongen, nog in het Zuiderpark. De handen van Tommie van der Leegte rustend op zijn schouders. Dani is nog zo klein dat zijn voetbalbroek bijna het gras raakt. De groen-gele band werd in de loop der jaren almaar hechter.

In de laatste weken van Dani’s leven kwamen alle spelers van FC Den Haag langs. En dat doen ze nog steeds. Ondertussen lijkt het of zijn vechtlust de twaalfde man van het elftal is geworden. Dave: ,,Dit elftal straalt in alles uit: zelfs al komen we op achterstand, we zetten het recht. Ik voel ook aan alles dat we gaan promoveren.”

Carolien: ,,Ik heb tegen trainer Ruud Brood gezegd: reken maar dat ik er de kampioenswedstrijd bij ben. En Dani ook.” Terwijl ze het zegt, houdt ze de hanger om haar hals vast. Daarin zit de as van haar zoon.

Door Martin van Zaanen

Bron: ad