Column M.Noort: Super Den Haag

Buiten is het koud en loopt iedereen met een dikke jas aan. Ook ik ben uiteraard goed ingepakt maar de kou lijkt me niet te deren als ik terugdenk aan zaterdagavond. Om het spel te vergelijken met het tikkie takkie van Barcelona gaat wat ver, maar dit was veruit de beste wedstrijd van Den Haag dit seizoen. Zaterdag maakte Den Haag zelfs reclame voor het voetbal. Nee, ik romantiseer het niet, het is pure realiteit. En met een goeie afloop met een meer dan terechte overwinning ben ik een trotse Hagenees.

Het was als een ware samba zoals de spelers door de verdediging van Willem II dansten. De jury stond met bordjes omhoog met minimaal een 9. De aanwezigen werden getrakteerd op een galavoorstelling die zelden op de Nederlandse velden vertoond wordt. De combinatie van de samba en de tango wervelde over het veld en de tegenstander werd tureluurs van het Haagse spel. Ik kom dan ook superlatieven te kort om onze ploeg de hemel in te prijzen. Dit was voetbal van de bovenste plank waar heel Nederland van op het puntje van zijn stoel zou zitten en na het laatste fluitsignaal kwijlend voor zich uitkeek. De Nederlandse school werd ten toon gesteld door elf gretige honden waarvan het leek dat ze dagen niets te eten hadden gehad. De honger naar de 3 punten en de wil om de supporters een mooie avond te geven droop ervan af. Op het menu stond Willem II en als hapklare brokken werden de Brabantse jongetjes verslonden. Zelfs de achterstand leek de Haagse wervelwind niet te deren, want waar een ploeg normaal onrustig wordt bleef Den Haag zonder mededogen hakken en zagen tot de tegenstander gekortwiekt en gedesillusioneerd de kleedkamer opzocht. Ik wil niemand te kort doen maar toch staan mijn schijnwerpers op een aantal Haagse strijders.

Wat was het toch weer genieten van onze Tom ‘de sloophamer’ Beugelsdijk. Heel Nederland vindt het een beperkte verdediger, geen snelheid, geen inzicht en de techniek van een ping pong bal. Nou Nederland, deze sloophamer maakt korte metten met alle spitsen, gooit al zijn ziel en zaligheid in zijn spel en verzaakt nooit. Het is dan geen voetbaldiamant maar liever hem in onze verdediging dan al die middelmaat die in de Eredivisie rondloopt. Hij is, hoort en moet in Den Haag blijven. Ik persoonlijk geniet elke wedstrijd van die ‘beperkte’ voetballer en hij is meer dan terecht een van de favorieten in Den Haag en omstreken. Beugelsdijk lust ze allemaal rouw, hij eet ze voor ontbijt, lunch en als warme maaltijd, kijkt ze aan lacht even en stuurt ze als kleine kleutertjes terug naar huis.

Normaal ben ik niet zo positief over Johnsen, maar wat was hij zaterdag aan het sleuren en vechten. Hij won veel duels, veroverde veel ballen en scoorde maar weer eens een doelpunt. Iemand vertelde me dat ik niet zo negatief over hem moest zijn, ik vond hem altijd een beperkte spits die te weinig bracht. Dit keer moet ik mijn spreekwoordelijke mond houden en hem gelijk geven. Hij was belangrijk in het verstoren van de opbouw bij de ploeg die er wel was maar nergens te vinden was.

En als ik nog een speler mag noemen dan is het wel Immers, de onverzettelijkheid die hij al weken toont combineert hij eindelijk weer met veel gevaar voor het doel. Zoals Immers in dienst van het elftal speelt is de kracht die wij op het middenveld tonen. Geen gelul, poetsen. Met een beetje geluk had hij er wel 3 in dat netje kunnen prikken. We mogen blij zijn dat hij weer op ons middenveld staat en met die pure Haagse bluf speelt.

El Khayati, soms wil hij te veel of zit er enige traagheid in zijn spel maar zaterdag zagen we weer waarom hij zo geliefd is in Den Haag. Ik kan me goed voorstellen als sommige Willem II’ers nog badend in het zweet wakker worden. Hij was niet af te stoppen en zorgde constant voor gevaar. Heerlijk om dan zo een voetballer in je ploeg te hebben spelen.

Zomaar vier spelers en ik kan nog wel ff doorgaan. Denkend aan zaterdag krijg ik toch weer een licht voetbalorgasme en als je dan bedenkt dat Den Haag 27 schoten waarvan 9 op doel heeft gehad zaterdag mag Willem II zijn handjes dichtknijpen dat het maar 2-1 is geworden. Je doet de rest van de ploeg te kort want iedereen streed en speelde goed. Het was een team ploeg die met en voor elkaar door het vuur ging. En met elkaar een feestje bouwde.

Ook uiteraard weer een compliment voor de supporters want ondanks dat we heel lang achter stonden zorgde Midden-Noord voor het gevoel dat er 12 man op het veld stonden en bleef de Haagse ooievaar op de verdediging van Willem II inbeuken. Aanval na aanval kwam als een woeste golf over de ploeg heen. Den Haag was on fire en sleepte er de overwinning uit waar het als enige recht op had. Groenendijk heeft een eenheid gesmeed die we jaren niet meer gezien hebben in Den Haag en laat ons weer trots zijn.

De rust die heerst in het Haagse straalt de ploeg wekelijks uit en het plezier die ze hebben is aan de spelers af te lezen. Waarheen leidt de weg die Den Haag voor zich heeft. De eerste stop is ergens in de buurt van Schiphol, wat zou het toch een stunt zijn als we die godenzonen een klein tikkie kunnen verkopen in de strijd om het kampioenschap. Vaak denk je onmogelijk maar dit seizoen is niets onmogelijk. Vertrouwen is een groot goed en Den Haag heeft veel vertrouwen. Speel met lef en je kan daar zomaar punten halen. Maar dat zien we volgend weekend weer.

Greetz: M.Noort

Bron: northside.nl