Column M.Noort: Ongeloof

Wat was dat zondagmiddag op het Kasteel? Van de overwinning in de tas naar uitgeteld in het gras. Onze sponsor is toch echt geen Telfort, al leek het wel een perfect idee voor een nieuwe reclame voor ze. Nog steeds kan ik niet geloven dat we daar verloren hebben. In de 1e helft beukten de Haagse troepen in op de muren van het Rotterdamse kasteel en leek de verdediging zo lek als een mandje. Aanval na aanval verzwakte de thuisploeg en legde de zere plekken bloot van de ruïnes wat ooit een Rotterdams bolwerk was. Deze club gaat nooit verloren, nee zeker niet met een helpende hand uit Den Haag. Er was geen vuiltje aan de lucht maar zoals de dooi keihard toesloeg in Nederland leken ook de aspiraties van Den Haag door het lenteweer in de kleedkamer achtergelaten te zijn. Helaas moet ik constateren dat een verdediging zonder Beugelsdijk toch een stuk minder is.

De 2e helft hadden we hem zeker wel kunnen gebruiken om met opgestroopte mouwen die krokettenvreter die door de Haagse aanhang op een ludieke manier werd toegezongen zijn gram haalde. Na zijn doelpunt nam hij een hap van een luchtkroket en lachte het uitvak uit. Wat als Beugelsdijk er had gestaan, dan had hij hem gekortwiekt en kansloos gelaten. De 1e helft was aanvallen alles wat Den Haag deed, Sparta stond erbij en keek ernaar. Op alle fronten kwamen ze te kort en was Den Haag de ploeg die de lakens uitdeelde. Niemand in Rotterdam had er geloof in dat ze Den Haag punten af zouden snoepen. Dat het bij rust pas 0-1 stond mag een wonder genoemd worden. Maar toen Sparta de lange bal ging spelen zag je dat qua duelkracht er maar een beuker rondloopt in Den Haag. Wat moet hij zich hebben zitten verbijten op de tribune, hij zou het liefst zijn voetbalschoenen aan hebben getrokken en hoogstpersoonlijk Kramer het leven zuur hebben gemaakt.

Hoe kan een verschil tussen 2 helften zo groot zijn. En nee, het lag echt niet aan Sparta en de donderspeech van die nep Hagenees in de Rotterdamse dug-out die als een onrustig dwergje in zijn vakje rond huppelde. Den Haag leek zijn kunsten in de kleedkamer te hebben achter in niets op de strijders van de 1e helft. Verdedigend kwamen ook de zwaktes van ons bovendrijven. Paniekvoetbal was de ploeg binnengedrongen en zorgde voor veel onrust. Meijers zei het al na afloop dat ze het onnodig weggegeven hadden. Wat is die punt in Amsterdam dan waard geweest. Tegen de mindere goden laten we het gewoon te vaak liggen. Gemakzucht of op halve kracht is niet waar Den Haag mee wegkomt. We moeten een wedstrijd niet uit willen spelen maar doorgaan met hetgeen waar we juist goed in zijn dit seizoen. Strijd en passie, dat is wat we zijn.

De bluf was helaas ver te zoeken in de 2e helft. We zijn geen dikke AUDI waar alles zo gemaakt is dat het altijd top presteert, we zijn een leuke middenklasse die hard moet werken om tot vergelijkbare prestaties te komen. Misschien dat dit even weer iedereen met beide voetjes op de grond zet. Zijn we wel zo goed als we zelf willen denken? Ja, ik zag ons ook die play-offs spelen en zag ook die Europese wedstrijdjes al voor me. Leven we boven onze stand, ik geloof dat niet. Na 26 wedstrijden kan je niet zeggen dat we niet staan waar we horen te staan. We moeten alleen wel normaal blijven voetballen en niet denken dat het allemaal vanzelf gaat.

Deze kater moeten ze deze week gewoon wegspoelen en keihard trainen zodat we zaterdag kunnen genieten van een avondje Den Haag. NAC komt en die strijden nog steeds tegen degradatie. De 3 puntjes moeten lekker in Den Haag blijven zodat die Vreven op de tribune uit frustratie zijn tieten laat zien aan de scheids en hem voor frietekes en Belgische chocolade uit kan maken.

Greetz: M.Noort

Bron: northside.nl