Column George JMS : Vroegâh

Het is zelfs A.D.O. niet meer, want dat speelde decennialang in het Zuiderpark en was mateloos populair in alle omringende wijken. Gratis kaarten uitdelen hoefde niet en degenen die geen mollum hadden (of gewoon niet wilden dokken), klauterden over de hekken of kropen eronderdoor ;-).
Toch vind ik het een sympathieke actie met die sjaals; ben alleen bang dat veel van die dagjesmensen er (nog) geen hebben.

Het is treurig, maar een feit dat velen van vroegah gewoon niet meer gaan. Voor hen is F.C.D.H. (of A.D.O., zo u wilt) nog altijd de enige club, maar zij kijken liever op t.v. of via internet.
De club van nu is van alles een beetje, maar mist een eigen identiteit. De naam verwijst nog naar de roemruchte club die in de jaren ’40 t.e.m. ’60 meerdere prijzen won en kon wedijveren met de “traditionele” topclubs, en de kleuren trachten de herinnering levend te houden aan het prachtige, luidruchtige, extroverte en kleurrijke ‘Singing Èèèf Cééé Den Haag, F.C. Den Haag F.C., Its the Pride of Holland, And we’ll win today’, waarvan de vele duizenden fans op de Lange Zè ( ‘Can you hear The North Side sing, The North Side’s marching in, And we will fight for ever more, Because The North Side win’  ) geen aansporing nodig hadden om sjaals in de lucht te houden en van wie de unieke acties en liedjes werden overgenomen of geïmiteerd door vrijwel alle overige fanatieke supportersgroepen in NL.

Een zichzelf respecterende (top)club kan niet buiten haar verschillende sponsor- en supportersverenigingen. En daartoe behoort/behoren ook een/meerdere fanatieke supportersgroep(en). De keuze destijds om de Haagse b.v.o. middels stringente beperkingen, stadionverboden en decorverandering daarvan zoveel mogelijk te ontdoen, was er 1 waarbij bewust de risico’s van identiteitscrisis, achterbanverlies en daarmee inkomstenderving werden ingecalculeerd. De gevolgen van de verhuizing, de ontmanteling van F.C.D.H. en de (in mijn ogen) karaktermoord op het Haagse supporterschap zullen zich nog lang laten gevoelen.

 
Natuurlijk overschreden de uitspattingen in de periode eind 70’er – begin 90’er jaren regelmatig de grenzen van het betamelijke, doch niet alleen Den Haag kampte met dit probleem. Wel werd er in onze stad krampachtiger op gereageerd dan elders en mede daardoor kon het beeld van F.C.D.H. als enige rellenclub worden gevoed en in stand gehouden. Ook resulteerde e.e.a. in verkeerde inschattingen en bestuurlijke besluiten, zoals de gebeurtenissen op en rond 01.03.87 of het gemak waarmee club en stad, voetbalbond, media en publieke opinie tegemoet kwamen bij hun streven naar een enkel en eenvoudig te duiden zwart schaap. Uiteindelijk culmineerden de incompetentie, het gebrek aan kennis en inzicht en het paniekvoetbal bij clubleiding, stadsbestuur en lokale 3hoek in het onzalige besluit F.C.D.H., of wat daarvoor nog moest doorgaan, dan maar uit de stad te verbannen. Met als ideaal excuus de bouw van een megalomane sportcampus, waarbij zelfs de integere jongens van “Vestia” een duit in het zakje mochten doen.
En nu moeten gratis toegangskaarten worden uitgedeeld en bezoekers worden verzocht allemaal een Groen-Gele sjaal omhoog te houden…

 
Slechts 2 van de vele liederen, kreten, melodieën e.d. die destijds constant ten gehore werden gebracht, vaak onder de bezielende leiding van aanjagers als Wally. Mensen op de voormalige Eretribune en de rest van “Zuid” kunnen vast nog wel de bijna 2 uren lange muur van geluid (waarop zelfs een icoon als Phil Spector jaloers zou zijn ) voor de geest halen. Het huidige A.D.O. Den Haag heeft m.i. hieraan eveneens behoefte.

Greetz: George JMS

Bro: Northside.nl